"Αμπελοφιλοσοφίες και άλλα..."

Μικρός σαν ήμουνα
σκεφτόμουν πως θα γινώ μηχανικός
σ' αλάνες με χάνα-Νε οι γονείς μου
το βλέμμα μου φάνταζε τόσο μικρό
μπρος στα θεριά, τις κίτρινες μπουλτόζες,
αναρωτιόμουν πως να κινούνται τώρ'αυτές;
πως άνθρωπος αυτές μπορεί κι εξουσιάζει;!
πελώριοι απόγονοι, παιδιά των δεινοσαύρων
ρημάζαν' ό,τι βρίσκανε εμπόδιο μπροστά τους
και απειλητικά μουγκρίζανε μην και τις πλησιάσω
μα μένα με γοήτευαν, πλησίαζα να τις χαιδέψω
κατέγραφα μεθοδικά κινήσεις τους στο χώμα
εκείνες σκάβανε και έτρεμεν η γη, χανόταν!
αγωνιούσα μη μπλεχτώ και γω μες στις δαγκάνες
και μ' έλουζε ο κρύος σκονισμένος μου ιδρώτας
γιατί όπου κι αν έμπαναν γινότανε χωράφι
τα δέντρα πέφτανε, σηκώνανανε της φύσης πολιτείες
ερημώναν και επιβάλωνταν “δικτάτορες της πλάσης”
τότε θλιμμένος έκλεινα τα μάτια μου κάθε φορά
καθώς συνένοχος γινόμουν σ' επικείμενη λεηλασία,
θύμωνα μ' αυτές και με τον εαυτό μου!

μα μένα με γοήτευαν, ήθελα να τις χαιδεύω
γιατί υπόδουλες σ' ανθρώπους, οι κίτρινες μπουλτόζες
δεν είχαν άλλη επιλογή παρά να υπηρετήσουν

Μικρός σαν ήμουνα
σκεφτόμουν πως να σώσω τις μπουλτόζες!

Γ.Μ.