"Αμπελοφιλοσοφίες και άλλα..."

Λαχτάρησε η σκιά σαν δάκρυσε τ’ αγόρι
Φοβήθηκε και μπήκε στην ντουλάπα
Κρύφτηκε κει, σκιαγμένη από την μπόρα
Σιωπηλή απήγγειλε δυο στίχους για Εκείνη

Στο παγωμένο από μοναξιά ανάκατο κρεβάτι
Κουλουριασμένο ψάχνοντας ανήσυχα τον ύπνο
Το αγόρι ανέβλυζε τεράστιους καπνούς και σκέψεις
Σε μια λεπτή γραμμή επέπλεε στην νύχτα

Απέξω περνούσαν περαστικοί και αναβάτες
Προστατευμένοι με ομπρέλες ανοιχτές
Ο άνεμος τους λύγιζε τα πρόσωπα τους
Και καταιγίδες υποχρέωναν πουλιά
Αλλόφρονα να ψάχνουν να φωλιάσουν

Απ’ το μισάνοιχτο παράθυρο εισέβαλαν
Βιαστικές σκιές ανήμπορων πουλιών
Ανακατώνοντας τα αποτσίγαρα της μοναξιάς
Και καμπυλώνοντας τον άμοιρο τον χρόνο,
Αλλόκοτα τους δείκτες σαν κινούσαν
Ο χρόνος μεταμορφωνόταν άδοξα κι άλλαζε
Φλεγόταν το δωμάτιο ως που η μπόρα να κοπάσει

Ως που τ’ αγόρι αποκοιμήθηκε στα δάκρυα του
Και η σκιά ξεπρόβαλε μέσα απ΄ την ντουλάπα
Και πήγε στοργικά, το φίλησε στο μέτωπο του
Απαγγέλλοντας δυο στίχους ακόμα για Εκείνη
Απομακρύνθηκε γεμάτο παιδικές ανησυχίες.

19/11/2009
Γ.Μίχος