Η Ελλάδα είχε από το 1936 προαποφασίσει να πει ΟΧΙ σε διαφαινόμενη έκτοτε επίθεση του Άξονα και επέτυχε με δικά της μέσα και χωρίς ξένη οικονομική βοήθεια, να προετοιμάσει συστηματικά και αποτελεσματικά την άμυνά της. Στα κυριότερα εκτενή έργα αυτής της προετοιμασίας περιλαμβάνονταν:
- 21 μεγάλα μόνιμα Οχυρά της «Γραμμής Μεταξά» στα Ελληνο-Βουλγαρικά σύνορα, που απέσπασαν το θαυμασμό και την αναγνώριση των επιτεθέντων Γερμανών, οι οποίοι τελικά δεν τα διέσπασαν, αλλά τα υπερκέρασαν, όταν μέσα σε πέντε ημέρες κατέλαβαν τη Γιουγκοσλαβία.
- 8 Παράκτια Οχυρά, που διασφάλισαν πλήρως τις θαλάσσιες μεταφορές στο Μέτωπο.
- Ίδρυση των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά, γιά τις ανάγκες του Πολεμικού και Εμπορικού Ναυτικού, και πολλά άλλα.
Η Ελλάδα είπε ουσιαστικά δυο "ΟΧΙ", το πρώτο στους Ιταλούς 28ης Οκτωβρίου 1940 και το δεύτερο στους Γερμανούς στις 6 Απριλίου του 1941. Σημαντικά στοιχεία αποτελούν τα εξής παρακάτω:
- Γιά την ολοκλήρωση της καταλήψεως της Ελλάδας, που συντελέστηκε μετά τη Μάχη της Κρήτης, ο Άξονας χρειάστηκε 216 ημέρες, ήτοι 7 ολόκληρους μήνες!
- Η πρώτη συμμαχική Νίκη επί του μέχρι τότε αήττητου Άξονα, ήταν η Ελληνική επί της Ιταλίας.
- Γιά την ολοκληρωτική κατάληψη της Ελλάδας ο Χίτλερ χρειάστηκε δύο μήνες, παρά το ότι χρησιμοποίησε όχι κοινές στρατιωτικές δυνάμεις, αλλά τις εκλεκτότερες και πλέον εμπειροπόλεμες μάχιμες Γερμανικές μονάδες που διέθετε. Σ’ αυτές περιλαμβανόταν αρχικά η διαβόητη σκληροτράχηλη προσωπική του φρουρά των Waffen SS “Leibstandarte SS Adolf Hitler”, ως και το πλέον επίλεκτο συγκρότημα του τακτικού Στρατού “Gross Deutschland”, καθώς μετέπειτα και οι περίφημες αερομεταφερόμενες Μεραρχίες αλεξιπτωτιστών, που αποδεκατίστηκαν στην Κρήτη και δεν ξαναχρησιμοποιήθηκαν σε μεγάλα εγχειρήματα.
Ενδεικτική περιγραφή της ιδιαίτερα σκληρής Ελληνικής άμυνας το 1941, δίνει στα απομνημονεύματα που δημοσίευσε μεταπολεμικά νεαρός τότε Γερμανός Αξιωματικός, διοικητής μονάδας των επίλεκτων Waffen SS. Ο Kurt Meier, διοικητής Τάγματος ανιχνευτών της “Leibstandarte SS Adolf Hitler”, γράφει ότι η μονάδα του, που διέθετε διαλεχτούς και έμπειρους πολεμιστές, είχε καθηλωθεί από σφοδρότατα Ελληνικά πυρά στην Κλεισούρα και επειδή οι άνδρες του δεν υπάκουαν σε αλλεπάλληλες διαταγές του να επιτεθούν, αναγκάστηκε, προκειμένου να τους εξαναγκάσει να προχωρήσουν, να εκσφενδονίσει μία χειροβομβίδα πίσω από τον τελευταίο του άνδρα.....! Τέτοια ήταν η Ελληνική άμυνα!
Τι όμως έκανε το Χίτλερ να διατάξει την επίθεση κατά της Ελλάδας και τι του κόστισε αυτή η απόφαση;
Τρεις ήταν οι βασικές αιτίες, που κορυφώθηκαν στα τέλη Μαρτίου 1941 και ωδήγησαν στην ταυτόχρονη Γερμανική επίθεση κατά Ελλάδας και Γιουγκοσλαβίας αρχές Απριλίου 1941: 1) Είχε αποτύχει πλήρως και η τελευταία μεγάλη Ιταλική ανοιξιάτικη Επίθεση “Primavera”, που επιμελημένα προετοίμασε ο ίδιος ο Μουσολίνι με προσωπική του παρουσία στη Αλβανία και κατόπιν αυτού αναγκάστηκε ο «Ντούτσε» να επιστρέψει ηττημένος στη Ρώμη. 2) Είχαν αρχίσει από το τέλος του πρώτου δεκαημέρου του Μαρτίου να αποβιβάζονται στην Ελλάδα κατά πανηγυρικό τρόπο μικρές Βρετανικές στρατιωτικές δυνάμεις, που δεν επαρκούσαν ώστε να συμβάλλουν ουσιαστικά στην Ελληνική άμυνα και γι’ αυτό τις είχε αρνηθεί όσο ζούσε ο Πρωθυπουργός Ι. Μεταξάς. Αυτές οι δυνάμεις απέβλεπαν κυρίως στο να τονώσουν το ηθικό της Γιουγκοσλαβίας και Τουρκίας, στην προσπάθεια να μην συνταχθούν με τη Γερμανία. Η εμφάνισή τους σε Ελληνικό έδαφος, προκάλεσε φυσικά τον Χίτλερ. 3) Η Γιουγκοσλαβία που αρχικά προσχώρησε στον Άξονα στις 25 Μαρτίου, δύο ημέρες αργότερα μεταπήδησε στο Συμμαχικό στρατόπεδο.
Το βαρύτατο κόστος της Βαλκανικής εκστρατείας γιά τον Χίτλερ ήταν η απόσπαση σ’ αυτή του ενός περίπου τρίτου των δυνάμεων στρατού, αρμάτων μάχης και πολεμικών αεροπλάνων που είχε συγκεντρώσει και προώριζε γιά την επίθεση κατά της Σοβιετικής Ενώσεως στις 15 Μαΐου 1941 και που σημαντικό τους μέρος δεν πρόλαβε να επιστρέψει εγκαίρως γιά να συμμετάσχει στις επιχειρήσεις κατά της Ρωσίας, πού αναγκαστικά αναβλήθηκαν και άρχισαν 22 Ιουνίου 1941. Η καθυστέρηση της Γερμανικής επιθέσεώς κατά 5 και πλέον εβδομάδες, είχε ως αποτέλεσμα, όπως παραδέχτηκε μετέπειτα μεταξύ άλλων και ο ίδιος ο Χίτλερ, να τον προλάβει ο βαρύς ρωσικός χειμώνας και να τον κάμψει μπροστά στη Μόσχα.
